آزمایشی جهت ارزیابی کارایی زمان مصرف علف‌کش‌های دو منظوره و اختلاط علف‌کش‌ها بر کنترل علف‌های هرز و صفات رشدی، فیزیولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد دانه گندم در قالب طرح بلوک‌های کاملاً تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه گنبدکاووس در سال زراعی 1394-1393 اجرا شد. تیمارها شامل علف‌کش‌های سولفوسولفورون+مت سولفورون متیل (توتال)، مزوسولفورون متیل+یدوسولفورون متیل+ ایمن کننده مفن پای دی اتیل (آتلانتیس)، مزوسولفورون+ یدوسولفورون+ دیفلوفنیکان+ ایمن کننده مفن پای دی اتیل (اتللو)، سولفوسولفورون (آپیروس)، اختلاط تری بنورون متیل (گرانستار) و کلودینافوپ پروپارژیل (تاپیک) در دو زمان مصرف ابتدای پنجه‌زنی و ابتدای ساقه رفتن بود. عدم کاربرد علف‌کش‌ها و وجین دستی در دو زمان مورد بررسی نیز به‌عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اعمال علف‌کش‌های دو منظوره و اختلاط گرانستار+تاپیک و وجین دستی در زمان‌های مختلف مصرف به‌همراه عدم کاربرد علف‌کش‌ها، اثر معنی‌داری بر صفاتی نظیر سطح برگ، تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، میزان کلروفیل a، b و پرولین داشتند (p<0.01). با توجه به نتایج به‌دست آمده، مصرف علف‌کش‌ها در بیشتر موارد به‌همراه وجین دستی در زمان پنجه‌زنی کارایی آن‌ها را نسبت به مرحله ساقه رفتن افزایش داد. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار آتلانتیس در ابتدای پنجه‌زنی معادل 7535 کیلوگرم در هکتار بود که با تیمار وجین، اتللو و آپیروس در ابتدای پنجه‌زنی به‌علاوه آتلانتیس در ابتدای ساقه رفتن اختلاف معنی‌داری را نشان نداد. در مقابل، کمترین میزان معنی‌دار عملکرد دانه مربوط به علف‌کش آپیروس (3991 کیلوگرم در هکتار) در زمان مصرف ابتدای ساقه رفتن
)